10Honom, som slog Egyptierna i deras förstfödda;
Ty hans nåd varar evinnerligen: 11Och förde Israel midt ur deras land, Ty hans nåd varar evinnerligen:
12Med väldig hand och utsträckt arm,
Ty hans nåd varar evinnerligen: 13Hono 111 ? S om K löf Tånghafvet i tu,
Ty hans nåd varar evinnerligen: 14Och lät Israel gå midt genom det,
Ty hans nåd varar evinnerligen: 15Och störtade Pharao och hans här i Tånghafvet,
Ty hans nåd varar evinnerligen: 16Honom, som ledde sitt folk genom öknen,
/ O /
Ty hans nåd varar evinnerligen: 17Honom, som slog stora konungar,
Ty hans nåd varar evinnerligen: 18Och dödade väldiga konungar,
Ty hans nåd varar evinnerligen: 19Sihon, Amoreernas konung,
Ty hans nåd varar evinnerligen: 20Och Og, Basans konung,
Ty hans nåd varar evinnerligen: 21Och gaf deras land till en arfvedel,
Ty hans nåd varar evinnerligen: 22Till en arfvedel åt Israel, sin tjenare,
Ty hans nåd varar evinnerligen: 23Honom, som tänkte på oss i vår förnedring,
Ty hans nåd varar evinnerligen: 24Och förlossade oss ur våra fienders våld,
Ty hans nåd varar evinnerligen: 25Honom, som gifver mat åt allt kött,
Ty hans nåd varar evinnerligen. 26Ja, tacken himmelens Gud,
Ty hans nåd varar evinnerligen!
137 Psalmen.
Återblick på tillståndet under fångenskapen i Babel.
1icl Babels elfvar, der sutto vi och greto, Då vi tänkte V på Zion. 2I pilträden, som der voro, upphängde vi