Wir und die wir nach uns lassen, Mögen’s wohl zu Hertzen fassen, Was vor Pflicht-Schuld Dir dafür, Aufzuopfern uns gebühr.
✤ ✤ ✤ ✤ ✤ ✤ ✤ ✤ ✤ ✤ ✤ ✤ ✤ ✤ ✤ ✤ ✤ ✤ ✤ ✤ ✤ ✤ ✤ ✤ ✤ ✤
AD N. KEDERUM, Super Poëmate Germanico in Commentationem De Rarissimo Nummo Nthiniano. NOBILISSIME, mihique meritò CHARISSIME DOMINE,
INtersectis curis domesticis, otioque mihi paulisper conces- so, rhythmos hosce, quos, mei potius ipsius, quam Tui respectu, à me desideraveras, elaborare tandem volui, ne in segnitiæ suspicionem venirem. Eos eádem, qua soles be- nignitate meas respicere nugas, accipe; quanquam id fie- ri posse, cùm Tui judicii acumen considero, vix arbitror. Hoc verò beneficium accedat, precor, ad cumulum, eorem, quæ à Te accepi plurima, ut pro Tuâ humanitate excuses, si à mulie- re, eádemque ætatis jam provectioris, non fatis elimari atque ex- poliri quiverint. Cæterùm res præcipuas, quarum memineras, ut potui, commemoravi. Si autem Clarissimum nomen Tuum, annalibus nostris perpetuò celebrandum, dignis non potui effer- re, laudibus, mirari, quæso, noli; imò verò benigne tenuitatis meæ consessionem accipe: frustra enim penes me quæsivi mer- cedem supremæ debitam virtuti & pretium meritis inæstima-
