Sida:Sveriges Gamla Lagar XIII (1877).pdf/422

Den här sidan har inte korrekturlästs


358
Kumbel — Kunnugha.

Kun, se Kyn.

Kuna, se Kona.

Kunder, adj. (part. pass. af kunna 1) 1) kunnig, känd. þo at kunt se, fastän det har blifvit bekant, Sk.* Jfr. Valinkunder. 2) beslägtad. k. man, Sk.* mæþ frændum sinum ok kunnum mannum, genom pleonasm, Sm.* vir lösum han til kyns ok kundra manna, allitt., ɔ: att han må vara (såsom fri) bland våra slägtingar, ÖG.* mæþ kyni ok kunnum mannum, Sm.* han ær þem sva knæm k., þæn sum knæm ær kunnaster, allitt. ÖG.* þæn niþum ær næster ok kyni kunnaster, allitt. U.* VM.* kunnir (n. mæn) ælla valinkunnir, se Valinkunder. Jfr. Jam-, Okunder.